Column van de erfcoach: Stoppen of doorgaan?

Sparringpartner

De erfcoach is een onafhankelijke sparringpartner die bekend is met veel thema’s die spelen op een boerenerf. Die de regelingen en subsidiemogelijkheden kent of weet te vinden. En die, en dat is misschien wel het belangrijkste, er is om te luisteren, vragen te stellen, om in vertrouwen te kunnen nemen en iemand verder te kunnen helpen. Erfcoaches zijn mensen met de voeten in de klei en een breed netwerk. Jan-Olaf Tjabringa is een van de erfcoaches in de provincie Overijssel: “Wil iemand stoppen, dan ga ik als erfcoach het gesprek aan waarom en hoe iemand dat wil.

Zo zit ik nu bij meerdere agrariërs aan de keukentafel die willen stoppen, omdat er geen opvolging is en ze richting de pensioengerechtigde leeftijd gaan. Hoe zien ze de toekomst voor zich? Willen zij op het erf blijven wonen, omdat ze gehecht zijn aan de plek? Willen ze verkopen aan de overheid, met een landelijke regeling meedoen of willen ze dat een van de buren verder kan met de grond en mogelijk het erf? Ik kan mensen helpen door mee te denken en door te vragen om zo de verschillende opties op een rij te zetten. Ik zal echter geen advies geven, de erfeigenaar maakt zelf de keuze.”

Ondernemerschap

De erfcoach is er voor alle erfeigenaren - zowel agrarisch als niet agrarisch - die nadenken over de toekomst van hun erf en daar wel wat hulp bij kunnen gebruiken. “De agrarische sector heeft veel bemoeienis van de overheid. Dat is enerzijds niet zo gek, want het gaat over de kwaliteit van voedsel, het landschap, de bodem en bijvoorbeeld het water. Door de overdaad aan bemoeienis, of de verkeerde vorm van bemoeienis, wordt de sector in de huidige tijd wel maximaal getest op ondernemerschap.

Tegenover de regelgeving staat dat boeren het nodige aangeboden krijgen om te veranderen; van kleine regelingen tot meer structurele ondersteuning. Het blijft nog wel eens onderbelicht, maar veel agrariërs die ik spreek zien best wel in dat verandering nodig is en willen zich daarvoor inzetten. Naast dat er veel zorg en onbegrip is, zie ik gelukkig ook nog ondernemerschap. Ik ken genoeg voorbeelden van agrariërs die ondernemend bezig zijn en nieuwe wegen inslaan. Denk aan plannen rondom verdere verduurzaming (onder andere energie) van het bedrijf of aan het opstarten van een neventak in bijvoorbeeld de toeristische branche.

Het klinkt wellicht wat vreemd, maar ook op het juiste moment stoppen is een vorm van ondernemerschap. De landelijke beëindigingsregelingen kunnen zo voor een individuele agrariër op het juiste moment komen”.